Oświadczam iż podałem nieprawdę podczas badań psychologicznych oraz rozprawy głównej.
Od 2015 r. leczę się psychiatrycznie u dr. Kacperczyka w Szczecinie oraz dr. Kropacz we Wrocławiu w związku z napadem jaki miał miejsce na przełomie 2014/2015 r., co skutkowało stanami depresyjnymi oraz zespołem stresu pourazowego, co objawia się m.in. trudnościami w śnie, a także wynikającymi z tego problemami z pamięcią. Nie podałem wszystkich faktów podczas badania psychologicznych oraz rozprawy głównej, albowiem nie sprawdziłem iż pomoc jaką otrzymywałem faktycznie była pomocą świadczoną przez osoby będące również lekarzami.
Podczas badania psychologicznego oraz na rozprawie głównej odpowiadałem iż nie leczyłem się psychiatrycznie. Faktycznie było inaczej, albowiem jeszcze w 2015 r. przeszedłem załamanie nerwowe w związku ze stresem spowodowanym groźbami jakie policja w marcu 2015 r. formułowała pod adresem mojej byłej żony, grożąc włączeniem jej postępowania karnego, jeśli nie dostarczy dowodów przeciwko mnie w postępowaniu karnym, jakie prokuratura wraz z policją planowały przeciwko mojej osobie. W związku z załamaniem nerwowym otrzymałem pomoc lekarską w prywatnej klinice na Malcie, gdzie wówczas mieszkałem, a gdzie skierowała mnie moja ówczesna partnerka zaniepokojona tym że od wielu dni nie śpię i nie pracuję (m.in. nad pracą licencjacką nad którą pracowałem od wielu miesięcy). Jak się okazało pomoc jaką wówczas otrzymałem była pomocą lekarską. Wraz z otrzymaną pomocą otrzymałem również leki mające na celu złagodzić objawy urazu psychicznego w związku z doznaną traumą (PTSD) wywołaną napadem na moją rodzinę. Informacji tej nie przekazałem w trakcie badań psychologicznych.
Od 2016 r. do 2017 r. otrzymywałem pomoc psychoterapeutyczną w związku z brakiem możliwości skupienia się, wykonywania pracy, zaburzeń snu i pamięci – otrzymując pomoc w tym zakresie w trakcie regularnych zajęć psychoterapii prowadzonych przez Macieja Kacperczyka. Jak się okazało moim psychoterapeutom jest lekarz – psychoterapeuta, ale również psychiatra. Jak się okazało pomoc jaką wówczas otrzymałem była pomocą lekarską. Wraz z otrzymaną pomocą otrzymałem również leki mające na celu złagodzić objawy depresji powstałe na skutek urazu psychicznego związanego z traumą napadu na moją rodzinę. Informacji tej nie przekazałem w trakcie badań psychologicznych.
Od 2017 r. po przeprowadzce otrzymywałem pomoc psychoterapeutyczną w związku z brakiem możliwości skupienia się, wykonywania pracy, zaburzeń snu i pamięci – otrzymując pomoc w tym zakresie w trakcie regularnych zajęć psychoterapii prowadzonych przez Małgorzatę Kropacz. Jak się okazało moim psychoterapeutą jest lekarz – psychoterapeuta, ale również psychiatra. Jak się okazało pomoc jaką wówczas otrzymałem była pomocą lekarską. Wraz z otrzymaną pomocą otrzymałem również leki mające na celu złagodzić objawy depresji powstałe na skutek urazu psychicznego związanego z traumą napadu na moją rodzinę. Informacji tej nie przekazałem w trakcie badań psychologicznych.
Obecnie nadal otrzymuję pomoc, a skutkiem doznanej traumy nadal skarżę się na powyższe dolegliwości, tj. mam zaburzenia snu, które utrzymując się od wielu lat powodują zaburzenia pamięci.
Podstawa
Jeżeli w trakcie postępowania karnego organ procesowy poweźmie wątpliwość co do stanu psychicznego oskarżonego zasięga opinii biegłych psychiatrów. Sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych psychiatrów (art. 193 par.1 Kpk i 202 par.1 Kpk) (1997). Tylko sąd lub prokurator, jako organ postępowania karnego, jest kompetentny do powołania biegłych psychiatrów, nie ma takich uprawnień Policja ani inne organy ścigania. M. Cieślak (1991) uzasadniał takie unormowanie prawne tym, że „badanie psychiatryczne nie jest obojętne dla danej osoby z punktu widzenia jej odczuć i jej reputacji w społeczeństwie”, dlatego może ono być dopuszczone tylko wtedy „gdy istnieją uzasadnione, oparte na konkretnych okolicznościach i dowodach wątpliwości, co do normalnego stanu psychicznego danej osoby”.
Podstawowe zadania biegłych psychiatrów określa art.202 par.4 Kpk (1997). Są to:
1). ocena poczytalności oskarżonego w okresie zarzucanego mu czynu,
2) ocena aktualnego (w trakcie badania) stanu zdrowia i zdolności do udziału w postępowaniu,
3) w przypadku przewidywanym w art.93 Kk (1997) ocena potrzeby zastosowania środka zabezpieczającego, związanego z umieszczeniem sprawcy w zakładzie zamkniętym,
4) odpowiedź na ewentualne dodatkowe pytania szczegółowe, przewidziane w art.194 pkt.2 Kpk (1997).
Ocena poczytalności